De Geschuts- en Klokkengieterij werd in 1613 in het bastion ‘De Beer’ gebouwd. Nu lijkt dit gebied met de begraafplaats en het Wilhelmina-plantsoen een stil gedeelte van de stad, maar in de zeventiende eeuw was het een druk havengebied. De gieterij zelf lag aan het einde van de Krabbershaven die weer uitmondde in de Vissershaven die toegang gaf tot de Zuiderzee. Van beide havens is niet meer over dan de waterpartij in het Wilhelmina-plantsoen.

Van de gieterij zijn de namen van zo’n vijftien meestergieters bekend. De laatste stierf in 1777.

In 1784 werd het gebouw het Landshospitaal van de Marine. Tot dat jaar kon de Marine en zijn voorganger de Admiraliteit zijn zieken onderbrengen in de verschillende steden. Maar daar moest elke keer weer over onderhandeld worden.

In het hospitaal konden ongeveer vijfhonderd zeelieden verzorgd worden. Het bijbehorende kerkhof (zo goed was het hospitaal niet) is verdwenen, maar het terrein heet nog steeds het Matrozen- of Bonkenkerkhof. In 1819 werd het gebouw gesloopt. Tien jaar later werd het hele terrein geëgaliseerd, ook het bastion De Beer verdween. Al in de Franse tijd had de regering in Den Haag het begraven in kerken verboden, maar Enkhuizen had steeds uitstel aangevraagd. Pas in 1829 werd op deze plek een algemene begraafplaats aangelegd.

Afbeelding 1: De Gieterij lag aan de rand van een van de havens. Van die havens is nu niets meer over. De tekst is een kwitantie van de Bewindhebbers van
de VOC voor de levering van een aantal ankers. De ondertekenaars zijn Dirk Semeyn van Loosen en Jan Minne. Dirk Semeyn van Loosen liet het Snouck van Loosenhuis op de Dijk bouwen.